Narodowe Święto Żołnierzy Wyklętych

Warto poznawać ich życie i historię Żołnierzy Wyklętych, a w tym artykule chciałbym przybliżyć sylwetkę jednego z nich Witolda Pileckiego. Wielokrotnie w Jego życiu zdawało się, że ciężko będzie wstać po raz kolejny do walki, że jest ona bezsensowna, że nie ma szans na zwycięstwo. Ale jednak nie bez powodu został On uznany przez brytyjskiego historyka, profesora Michaela Foota za jednego z sześciu najodważniejszych ludzi na świecie walczących w konspiracji podczas II wojny światowej. 

Urodził się 13 maja 1901 roku w Ołońcu w Karelii, w głębi Rosji gdzie wyjechała Jego rodzina po udziale ojca w powstaniu styczniowym i stracie całego majątku. W niedługim czasie wrócili oni do Wilna, gdzie rodzice uczyli swoje dzieci miłości do Ojczyzny i Witold jeszcze jako dziecko został konspiracyjnym skautem. Nasza Ojczyzna była pod zaborami, czekała by wybić się na Niepodległość. Po wybuchu I wojny światowej założył pierwszy zastęp harcerski, a w wiek dorosły wkroczył jako członek oddziału kawalerii Samoobrony Wileńskiej braci Dąmbrowskich. Później walczył pod Warszawą z bolszewikami i wziął udział w wyprawie gen. Żeligowskiego na Wilno. Polska powstała w 1918 i odzyskała Niepodległość i odparła atak komunistów w 1920 roku ratując po raz kolejny Europę przed kataklizmem. Po zwolnieniu z wojska Witold zdał maturę i poszedł na studia, których jednak nie ukończył z powodu konieczności zaopiekowania się chorym ojcem i ich rodzinnym majątkiem Sukurcze. Odbywał co roku ćwiczenia wojskowe, miał głęboką wiarę w Boga, udzielał się społecznie, uczył ludzi jak dobrze uprawiać ziemię i nią zarządzać, wprowadzał różne dobre reformy, malował obrazy, które wiszą do dzisiaj w miejscowym kościele, pisał wiersze i grał na pianinie. Ożenił się w 1931 roku z Marią Ostrowską, nauczycielką, z którą miał dwójkę dzieci Andrzeja i Zofię. 

Gdy w 1939 roku wybuchła II wojna światowa wyruszył ze słowami na ustach, że wróci za dwa tygodnie. Jednak już nigdy nie było mu dane zobaczyć rodzinnego majątku, który po wojnie został zrównany z ziemią przez komunistów jako podziękowanie za Jego służbę na rzecz Ojczyzny 

Polska po raz kolejny upadła zaatakowana przez Niemców i Rosjan. Ale Polacy nigdy się nie poddali. Witold po rozbiciu jego dywizji przez Niemców wraz z ułanami walczył w partyzantce, potem ukrywał się w Warszawie, gdzie zgodził się na misję rozpoznania obozowych warunków w Auschwitz i pozwolił się złapać 19 września 1940 roku w ulicznej łapance by trafić do niemieckiego obozu zagłady w Oświęcimiu. Spędził tam dwa lata i siedem miesięcy pisząc raporty o obozie, organizując związek konspiracyjny, by wreszcie uciec z obozu. Jego raporty były niezwykle dokładne i stworzył nawet plan uwolnienia więźniów, ale świat pozostawał głuchy na wołanie zniewolonych narodów

Angażował się w kolejnych miesiącach w działalność konspiracyjną i wziął udział w Powstaniu Warszawskim bohatersko broniąc ze swoim oddziałem nigdy nie zdobytej przez wroga reduty powstańczej na Woli, a gdy powstanie upadło, był zdziwiony bo na Jego odcinku Niemcy nie przesunęli się ani o centymetr.

Po zakończeniu wojny wyjechał do Włoch w służyć w II Korpusie Polskim gen. Andersa. Na początku grudnia wrócił do Warszawy z misją zorganizowania siatki wywiadowczej. Był zagrożony aresztowaniem, ale nie chciał wyjechać mówiąc: ktoś musi trwać bez względu na konsekwencje. 8 maja 1947 roku został schwytany przez komunistów. Przeszedł brutalne śledztwo i został oskarżony o szpiegostwo. Rozpoczął się pokazowy proces 3 marca 1948 roku, a po dwunastu dniach został skazany na śmierć. Po bezskutecznych odwołaniach, po dwóch miesiącach dalszych tortur napisał Ja już nie mogę żyć. Oświęcim to była igraszka i ostatecznie został wykonany wyrok śmierci 25 maja 1948 roku. Mimo, że po torturach nie mógł stać prosto ani samodzielnie chodzić, to zmierzając na miejsce straceń poprosił, żeby podtrzymujący go puścili, bo chce z godnością iść sam tą ostatnią drogę 

Choć wiele razy wraz ze swoją umiłowaną Ojczyzną upadał za każdym razem miał pragnienie by wstać i nigdy się nie poddał. Swoim dzieciom przekazał ważne słowa i niech będą one przesłaniem dla każdego z nas: Kochajcie ojczystą ziemię. Kochajcie swoją świętą wiarę i tradycje własnego Narodu. Wyrośnijcie na ludzi honoru, zawsze wierni uznanym przez siebie najwyższym wartościom, którym trzeba służyć całym swoim życiem. Tak jak rotmistrz Witold Pilecki.