Historia kościoła

Dzieje kościoła w Lanckoronie sięgają XIV w. W 1336 roku Kazimierz Wielki funduje i uposaża świątynię pod zamkiem znajdującym się na Górze Lanckorońskiej. Trzydzieści lat później Lanckorona otrzymuje prawa miejskie. W połowie XVI w. budynek sakralny zostaje przebudowany. Konsekracja kościoła ma miejsce 29. IX. 1649r. Dokonuje jej bp Wojciech Lipnicki. W czasie potopu szwedzkiego świątynia ulega zniszczeniu. W 1712r. do nawy dobudowana zostaje Kaplica Różańcowa z barokowym ołtarzem i obrazem Wojciecha Eijasza, przedstawiającym Matkę Bożą z Dzieciątkiem. Kolejne zniszczenia mają miejsce w wyniku podpalenia przez Moskali podczas konfederacji barskiej. Dobudowana w XIX w., w zachodniej części budynku drewniana wieża zastąpiona zostaje murowaną u końca tegoż stulecia. Po tej przebudowie w roku 1894 ma miejsce poświęcenie świątyni przez księdza Antoniego Opidowicza z Sułkowic. Na początku XX w. renowacji poddana zostaje wieża kościelna. W kolejnych latach ma miejsce budowa ogrodzenia oraz gruntowna restauracja kościoła. Wtedy powstaje na zewnętrznej wschodniej ścianie prezbiterium tzw. Golgota, autorstwa Juliusza Słabiaka. Projektantami wykonanej wówczas polichromii są malarze Stefan Brzozowski i Władysław Jastrzębski, natomiast pomysłodawcą witraży jest prof. Adam Bunsch. W minionym stuleciu świątynia doczekała się także odnowienia elewacji oraz naprawy pokrycia dachowego. Tak więc obecne wyposażenie kościoła pochodzi z różnych epok: późnego renesansu (ołtarz główny), baroku (chrzcielnica, obraz Chrzest Chrystusa), rokoka (ołtarz boczny).